NE Aşı mı ?? Panik ATAK sebebi!!!

Ne aşı günü mü geldi yine ??
Korkuyorummmmmmmmmm... Anneeeeeee... =(
Ben hastanenin önünden bile geçerken panik olan bir insanımdır ki birde aşı çıktı başımıza... Annemin grip aşısı yaptırdığı yetmiyormuş gibi şimdi birde Hepatit aşısı oluyorum... Neyse ki bu sonuncusu... =) Ama korkuyorum işte yinede böyle ellerimin içi hem buz gibi oluyor hemde terliyor... Aynı uçağa binerken olduğum gibi... Doktora giderkende keza bu tarz tepkimeler gösteriyor vücudum... Sanırım bu bir fobi... Hatta doktora gitmeye korkmasam psikiyatriye gidip panik atağımada çözümler arayacağım... Korkuyorum ve hastanenin görüntüsü kokusu beni sarsıyo... Aslında insanın başına gelince hastane evi olabiliyor ama eskide kaldı o günler... =( Allah kimseyi yoğun bakım kapılarında çaresiz, sürekli stresli, sürekli mutsuz bırakmasın... Böyle desemde hastanelerde milyonlarca insan var... =( Ben yaşadım biliyorum... Allah bizlerden her türlü hastalığı kazayı uzak tutsun... Hastanelerde uykusuz sıkıntılı günler herkesden uzak olsun... Şu mübarek günlerde dualarımızı kabul etsin Allahım hem herkes sağlıklı hemde huzurlu olsun...
Şimdi diyeceksiniz bir aşı altıüstü konu nelere geldi... Öyle değil işte beni korkutan aşı değil hastane doktor hastalık düşünceleri... O ortamdada bol bol görülüyor bu... Birde şöyle bişi var ki sanki hastaneye girer girmez mikroplar havada uçuşuyorlar ve nefes aldığım heran içime doluyorlar... Dışarı çıkıp taze nefesle temizlemem gerekiyor... Tabi bunu panik atağa çevirirsem nefes alma konusunda zorlanıyorum...
Geçen sene BEŞİKTAŞKımın maçında tamda başında böyle birşey oldu... Dedim noluyo ya... Dua ettim Allaha NOLUR DEDİM ŞUAN DEĞİL... =) Ölüyorum zannettim çünkü... Arkadaşlarımın huzurunu kaçırmamak için belli etmesemde millet ayakda marşlar besteler ben oturmuş dua eden bir tip... Birde biri ilgilenmeye kalktı mı geliyorum dur bişi yok falan falan... O zamanlar arkadaşım olan AŞKIM yanımdaydı... Yani yanımda oturuyordu... Mükemmel birgün geçirmiştik eğlenmiştik birsürü gülmüştük... Sonrasında tam maç başlayacak... İlk defa bu kadar sarsılarak geçirdim paniğimi... Ertesi gün internetin başına oturur oturmaz başladım araştırmaya... Hastalıkları araştırıyorum yok öyle birşey... Zaten bir sağlık sorunu olsa çoktan boylamıştım diğer tarafı... Sonra bi baktım panik atak tıkladım... Belirtilerin %200ü tutuooo... =)) ammada panikmişim dedim... Hem rahatladım bir hastalığım olmadığı için hemde doktora gitmemek için kendi kendime güçlü olmam gerektiğini farkettim... Sonrasında tabiki sevgili arkadaşım AŞKIMa dönüşünce bir daha öyle birşey yaşamadım... O gün yanımda oturduğu için ve zaman zaman zıplamayıp yanıma çöktüğü için korkudan ona sarıldım itiraf ediyorum... Çünkü gerçek birşeylere dokunmam gerekiyordu... Yani o anın gerçekliğine inanmam gerekti... Sanırım bunu geniş alan, aşırı ses ve kalabalık tetikledi... Herneyse ondan sonra maça gitmedim ki test edemedim... Kısmet olmadı maçlar ama hani korkamadım desemde maça gitmeye yalan olur yani... Hani deseler maça gidiyoruz şöyle bi oturur düşünürdüm... =)
Herneyseeeeee bugün aşı günü ve ellerim soğuk ve terli...
Hemşire hanım birşey olmaz sanırım değil mi ?? diye soracağım ve yine gülecekler bana... =))
Korkuyorummm... Korkuyorummm...
Allahım sen sağlık ver başka birşey istemem hayatta...
Para pul, villa köşk, arabalar, tatiller hepsi boş... Sapasağlam harcayamayacağım, içinde huzurla oturamayacağım, kullanacak gücü bulamayacağım, deniz güneş kum görcek gözüm olmayacaksa neyleyim ben malımülkü... =))
Bütün herkese ama dünyadaki herkese SAĞLIK diliyorum...
SAĞLIKLI GÜNLER HERKESE... =)

Hobimlerim nerdesiniz ??

Hobicim nerdesin yaaa... =)
Malzeme eksikliğinden tatile mi gittin ?? Arada uğrasanda birşeyler yapsak beraberce... Özledim... Boya kokusunu, sıcak silikonu, turuncu kocaman makasımı, Fimolarımı... Nerdesiniz ?? Hevesimi mi bekliyorsunuz ?? Ama kaçmadı ki hiç hevesim... Sadece malzeme eksikliğinden ne yapıp nereden başlayacağımı bilemez durumdayım... Yoksa hobisiz olur mu ?? Yaşanır mı ??
Bilmem ki ben hiç yaşamadım hobisiz... Hep kurarım kafamda... Zamana göre değişiklik göstersede asla gitmediler hobiler... =)
Ne güzel şey birşeylerle uğraşmak zaman harcamak ve sonunda ortaya çıkarılan esere bakmak... =) "Aşkım"dan bahsetmesem olmaz... "O"nunla yapmak birşeyleri çünkü çok daha güzel... Hatta mükemmel... Bitmek tükenmek bilmeyen enerjisiyle bir işi muazzam şekilde başarır... Herşey "O"nunla güzel...
Almam gereken bazı malzemelere ulaştığımda oturacağım evimin önüne incikcincik uğraşacağım her detayıyla... =) ortaya çıkan sonuç için şimdiden heycanlanıyorum ben...

Ama gel gör ki yazın zaman o kadar bereketsiz ki... Hemencik geçiyor... İşe git gel duş yemek derkennnnnnnnn... Birde bakıyorum uykum gelmiş... Hangi ara ne kadar zaman ayırabilirim ki yapıcağım işe ne kadar odaklanabilirim... Bu yüzden yazın hem malzemesizlik hemde zamansızlık vuruyor hobilerimi...
Hiç birşeye yetmiyor ki zaman... Kocaman değil pazar günleri... Sabah erken kalktığımız halde denize gittik uzandık denize girdik çıktık yemek yedik derkennnnnn bitiyor koca gün...
-Tatil bitmesün aşgum bitmesün tatülll... =(
Ama tabi gün bitiyor...
Bu çırpınışlar eve dönüş yolundaki son çığlıklar oluyor...
Bitiyor o kocaman tatil bile... Ama haftaiçide bir o kadar çabuk geçiyor... Hemen bir bakmışız yine pazar ve birde bakmışız ay bitmiş yeni ay yeni ay derken bir bakmışız sezon bitmiş... Birde bakmışız kış geldi... Aaaaa bizbize günler başlamış... AAAA hep tatil tatil kocaman günler... Hobi hobi hobi... Antalyalar gezmeler... Belki kurslar... =) Hatta İstanbullar... =))
Bu kış araştırmam gereken ve çok hoşuma giden bir hobi daha buldum... Scraplift... İtalyan bir blogda buldum ve hayran kaldım resmen... Çeviri siteleri sayesinde takipdeyim ve inanılmaz güzel geliyor bana... Öyle heveslendirdi ki beni İtalyanca kursuna mı gitsem ki dedim valla... Scrap italya'ya özgü olmasada blog sahibi hayranlık uyandırıcı güzellikte çalışmış... Onunda aşkı var birtane... Benden farklı olarakda bir sürü yakın arkadaşı var... =P Dediğim gibi scrap.le ilgili çoooooookkk şey araştırmam gerek... Ama inanılmaz hoşuma gitti...
Neyse fazla uçmadan anı yaşamaya devam edelim... =)
Tatil bitmesün ve Hobilerim beni hiç bırakmasın...
En önemlisi "AŞKIM" hayatımdan hiç çıkmasın...
Herşeysiz yaşanır bu hayatta belki ama "O"nsuz ASLA!!!Birde foklar ÖLMESİN aşkımmmmmmmmm!!! =(

Her bu sayfayı açışımda bekliyorum öyle... Ne yazsam diye... Aklımdan bir sürü şey geçsede hepsini yazıya dökmekte zorlanıyorum... Aşkımı yazmaya korkuyorum... =( ya da onunla ilgili korkularımı yazmaktan... Güzel şeyler yazmak istiyorum ama içimdeki huzursuzluk buna engel oluyor... Neyi nasıl nerden anlatsam bilemiyorum... Herşey çok garip hayatta... Bazen o kadar güzel oluyor ki herşey inanamıyorum bu kocaman bir korku yaratıyor bende... Bazende çok zor oluyor herşey nasıl başa çıkacağımı bilemiyorum... Kafamda bir sürü plan var... Ama hiç birini hayata geçiremiyorum... Tek düze yaşamak beni sıktığı gibi "Bitanem"i de sıkar diye korkuyorum... Çünkü hala isyan etmediysem birşeylere bu sadece "O"nun içindir... "O"nunla, en sıradan şeyler bile büyüleyici geliyor bana... Sanki "O" yokken ben yaşamıyormuşum, sanki "O"nunla doğmuş büyümüşüm... Hayatımın merkezine oturttum, dünya "O" olduğu için dönüyor... Bir çok felaket "O" var diye beni bulmuyor... Ama bir yandan da olumsuzlukları düşünüyor insan... Hiç ummadık anda akla gelebiliyor birgün gidebiliceği... Soruyorum sonra... Yüzüne bakıyorum ama kendi kendime konuşuyorum...
- Sen gidersen ben ne yaparım diyorum ??
Sebepsiz gözlerim doluyor... Tamamen bozuk psikolojinin meyveleri bunlar biliyorum... Ama çoğu zaman engel olsamda oluyor işte... Hiç bir güzel şeyi bunları düşünerek mahvetmiyorum tabiki... Çünkü o zaman doktorluk boyuta gelmiş olurum... =)
Bildiğim birşey daha var ki acılara çok dayanıklı olduğum... Aslında bu her insanda olan birşey ama bazen insanlar kolayı seçiyorlar boşvermiş yaşıyorlar hayata değer katmaktansa... Benim değerim "Sevgilim"... O bana "Hediye"... Eşsiz güzellikte... Giderse bile dayanırım yokluğuna ama öldürmem gömmem asla içime... Yinede yaşarım onla ben... Koyamam kimseleri yerine...
Bir sürü güzel şey düşünüyorum "O"nla ilgili... Hepsine gerçek olucak umuduyla sarılıyorum... Ve sarılarak uyancağımız o tatili bekliyorum...........


Amaçsız başlanılan bir yazı bile bağlanıyor işte biryerlerden biryerlere... İnsan her kafasından geçeni tuşlamaya başlıyor birden... Bir de bakmışız dökülmüş içimizden geçenler sıralanmışlar önümüze... Ama ilaç gibi geliyor paylaşmak bunları... Bir dosta anlatmaktan daha kolay oluyor... Ben ki dost arkadaş kavramlarını çoktan kaybettim... Hayatımdaki insanları neye göre sınıflandıracağımı bilemiyorum... Herkesi olduğu gibi kabul ettiğim halde işler neden sarpasarar ki ?? Neden insanları tanımak bu kadar zor... Bazen çok yakın hissettiğiniz insanlar neden birden uçurumun diğer kıyısında... Samimiyet denilen şey bozulabilcek birşey mi ?? Kim yalancı, kim kendini kandırıyor ?? Yine ortaya "Sevgilim" çıkıyor... Onun arkadaşları ve arkadaşlıkları... Çok farklı gerçekten... Nerden buldun "aşkım" o güzel insanları sen... =)
Benim "bitanem" hem sevgilim hem arkadaşımdır benim...
Çevremde hiç kimseyi bulamıyorum bazen yürekten tamamen gerçekten...
İş yerinde bile o kalabalıkta yalnız kalıyorum... Bir elin 5 parmağını geçmiyor canım benim, abim, ablam dediklerim... İnsan özlüyor bazen olmayan arkadaşlarını... Sarılası geliyor her dost görünene... Sarılmak öyle gariptir ki bağlar insanları birbirine ve en güzel sevgi gösterisidir bence hem arkadaşı hem aşkı samimiyse çok güzel anlatır...
Bir annem birde sevgilim sarılabilir sadece öyle... Şeeeeeeyyyy... =( birde ablam sarılırdı...

TEŞEKKÜRLERim VAR!!!

MAYDANOZ BLOG topluluğuna teşekkür ederim bloguma değer veripde sayfalarında paylaştıkları için... =) Gerçektende gurur verici birşey ve bu gururda garip birşey... Çünkü işin aslı bir blogger olmak için çıkmamıştım bu yola ama bir bulaştı mı insan blog hayatına çıkamıyor sayfaların arasından... İnternette geçirilecek boş zamandansa Bloglar arası geçişlerle faydalı şeyler, yeni hayatlar görmek inanılmaz keyifli bence... İyiki Aslı hanımın blogunu görüp takip etmek için blog açıp sonra üstüne bu kadar düşmüşüm bu işin...
Çok memnunum izlediğim insanlardan... =)


Birde bir tane daha teşekkürüm var o da NoNeLeSS'a... Güzel yorumu için... O demişki bloguna nazar boncuğu koy... Bende bütün resimlerime yerleştirdim nazarboncuklarını... =) Teşekkürler içten yorumun için...

Bir tane daha teşekkürüm var... =)
HEDİYE YARAT'a da KOCAMAN teşekkürler... Acaip gururlandım havlumu sitelerinin ana sayfasında ve satışlarında gördüğümde... =) Nacizane hediye isteğimi çok beğenipde sitelerine koymak istediler ama ben bu kadar güzel yansıtabilineceğini düşünmemiştim hiç... Gerçekden çok güzel... Hediye Yarat'ı mutlaka ziyaret edin göreceksiniz zaten benim havlumu... Daha önceden yayınladığım kayıtlardada var zaten... =)

FairY'lere inanmayan bizden değildir... =)

Fairy Fairy... =) Belki izlediğim eski bi filmden yada şuanda bilemediğim bir sebepten, çok seviyorum o kanatlı minik insancıkları... Elf'lerde keza aynı şekilde... Huzur buluyorum onların resimlerine bakarken... Sanki onlarla orda yaşıyormuşcasına eğleniyorum, mutlu oluyorum... O kadar içine çekiyor beni bu büyülü alem... Aynı şekilde bir blog var takip ettiklerim arasında orda büyülü malzemelere rastlıyorum ve inanılmaz hoşuma gidiyor o muazzam minyatürler... =) Minik iksir tüpleri bunlarda benim olsun hepsi hepsi hissi uyandırıyor bende... =)
Bloglarda gezinirken fairylere rastladığımda gözlerim kocaman açılıyor ve o büyülü dünya beni bütün sıkıntılarımdan kurtarıyor... Bu yüzden bütün arkadaşlarımla tanıştırıyorum onları... Bir sürü klasörüm var pc.mde Fairy başlıklı... Nette en çok araştırdıklarımdan... Özelliklede deviantart da en çok arama kısmına fairy yazarım saatlerce soluksuz bakarım resimlere... Nedense fairy demek peri demekten daha güzel gelir bana bu yüzden sürekli fairy diyorum... =)
Sevgilimin ne zaman canı sıkkın olsa hep fairy fairyler onun yanına gider... Arkadaşken bile gönderiyordum arada yanına... Benim bitanemde inanıyor fairylere... Yani biz inanıyoruz ve inanmayanlar bizden değildir diyoruz... Ama tabi bunu fazla dillendirmemekte fayda var... Çünkü herkes bu kadar normal karşılamayıp aksine garipseyebilirler... Ama seviyoruz ne yapalım... =)
Hep bizimle olsun fairyler... Hep huzur versinler...

Fairy by ~Piotr18Wch on deviantART

sana yazdım bunu...

Sana yazdım bunu... Çünkü içimdekileri dökmenin bir yolunu bulmalıydım... Aylardır ne kadar çok zorlandım bilsen... Ne kadar zor içinde saklamak birşeyleri... Her geçen gün uzaklaştığını bilmek... Kocaman buzdan duvarlar örmek sıcak ilişkimize... Herşeyi yok saymak bir çırpıda... Basite indirgemek... Değersiz hissedilmek... Aylardır hep rüyalarımda, şaka olduğunu söylediler bunun herşey normale dönmüştü, ama taaa ki sabah uyanana kadar... Sonra gerçeklerle karşılaşılan o sabahlardan işte bu da... Ben bu sabahları tek bir olayda yaşarım sanmıştım... İlk defa başka sebepten dolayı bu kadar etkileniorum belkide o kadar yoğun olmasa bile... Bu kadar değer verirken gördüğün değersizlik karşısında küçücük oluyor insan... görDÜĞÜN yazdımda aklıma geldi... Ayrıca ne kadarda kötü birşey çok sevdiğinin düğününde yanında olamayacağını bilmek... Herşeyi geçtim o düğün telaşında yanında koşturup heycanını ruhunda hissedememek... Eski Türk filmlerindeki gibi bu olayı bi drama çevirip sarılıp ağlayamayacağız bile bi önceki gün... Ya da bir sonraki gün gülemeyeceğiz karnımız ağrıyana kadar...
Çok dram yaptım... Heralde ben abarttım... Çünkü bunları burda dillendirdikten sonra hiç bir anlamı kalmayacak... Çünkü hiçbirşeyin senin içinden çıktıktan sonra karşıdakinden gelmesi hoş olmamıştır, değeri kalmamıştır... İçinden gelmeli sevmek... İçinden geldiği gibi sevmelisin...
Ben yanlış öğrenmişim arkadaşlık dostluk kavramlarını... Nolursa olsun candan olmuyormuş her zaman... Beklemek yanlışmış sadece verdiğin değere karşılık beklemek... Sinirden deliye dönmek bile aşırı sevgiden... Herşeyi heryerden kaldırıp atabiliyorsun yada silebiliyosun resimleri ama işte unutamıyor insan yaşananları o kadar kolay... Zaman, geçtikçe ilaç oluyor belki sinirine kızgınlığına ama kanayan yarana tuz oluyor... Biraz yumuşadın mı olaylar o kadarda vahim gelmiyor... İşte o gün daha kötü oluyor herşey... Düşünmeye başlıyorsun şöylede oldu böylede oldu... Belki unuttuğun anılar bile olmadık yerde aklına geliyor... Arkadaş dost muhabbetleri geçti mi hafifden burkuluyor insanın yüreği... Ama soruyor kendine bir tek ben mi düşünüyorum... Ben bütün bu anıları tek başımamı edindim... Bulamıyor cevabını maalesef... Çünkü iki tarafında cevap hakkı doğabilecek kadar bile iletişimi yok... Zaten cevap hakkı sendeyken kullanmadığın için oldu ama herneyse... Sorun orda değilde geçen zaman içerisinde nasıl olurda bu şekilde karşılıklı tepkisiz kalındı... Yani keşke madem ben haksızım ben kötüyüm keşke arayıp bağırıp çağırsaydın... Söyleseydin benim suçumu yüzüme vursaydın... Ne bilim işte her türlü ulaşabilirdin bana... Mail atabilirdin msj atabilirdin mektup bile yazabilirdin... Bir kerede sen deseydin çok özlemişim seni diye... Bir kerede sen kurtarsaydın arkadaşlığımızı... Çok mu zor geldi düğün tarihin belli olduğunda aramak çok mu zordu telefonun tuşlarına basmak...
Şu an ki gelinen nokta bi uçurum... Kilometre olarak yaklaşsanda manevi olarak ışıkyılı oldu uzaklığımız... Bu ışık yılını bir saniyede geçebilen tek bir araç var o da karşılıklı sevgi... Çünkü ne ben tek başıma çalıştırabilirim o aracı ne de sen... O yol bitmez artık... Farklı noktalardan birbirlerine doğru ilerleyen iki arkadaşken aynı noktadan zıt yönlere birbirlerine sırtı dönük ilerleyen matematik problemleri olduk biz... Ya sen çok iyi bir matematikçi değilsin ya da ben çok iyi edebiyat yapamıyorum... Mantık olarak baksam olmuyor felsefe yapsam olmuyor sosyolojik değerlendirsem olmuyor sanatsal yaklaşsam olmuyor... Her yolu denedim... Elim kolum bağlanıyor... Telefonu elime aldığımda tuşlar basmıyor... Sende biraz çabalasaydın belki ortak paydada buluşurduk...
Kaybetmek bir insanı çok zor olduğu kadar çokta kolay... En ufak kıvılcımların yangınlara sebep olması gibidir bu... Ne kadar çok büyürse yangın o kadar yer kaybolur... Koca yangın sana arkadaşının küllerini savurur her rüzgarda... Bir insan bir çok açıdan kaybedilebilir birilerini aslında; kimi zaman kapatmıştır hayata gözlerini sen onu kaybetmişsindir, kimi zaman arkasına bile bakmadan gitmiştir hayatından sen onuda kaybetmişsindir... Kardeş yönünden veriyorum bende kayıplarımı nedense... Çok değerlilerinden seçiliyor kayıplar... Sadece bir kere kaybettikten sonra hayatında, çok değerli olur insan, o gün anlarsın kaybetmediğin herkesin değerini... Ama yaşamadan anlaşılamaz bu... Kızmıyorum bu yüzden kaybetmeyenlere... Kaybeden olarak... Artık herkes hayattayken de çok değerli benim için... Ama değerini bilenlerin sadece... Sen bunu anlayamadın...
OLMADI...
Herneyse bu kadar kasvetleştirmeyeyim durumu...
Bir nevi yazdım rahatladım... Benden çıktılar... Ve sana ulaşmayacaklar...
Kendine iyi bak bundan sonra...
Çokta mutlu ol...

Best Friend poster by ~Firegale on deviantART

Best Friends? by ~hutt-boy-24-7 on deviantART

bebiş =)

Çok güzel bir blog buldum... Böyle baktıkça bakası geliyor insanın... Bütün gün bu sayfaya bakılabilir yani... O kadar tatlı ki bebekler insanın içinden sarılmak geliyor... El kadarlar... Ve mükemmeller... Gerçek gibi... Bunlardan edinmek isterdim... Ama Türkiyede zor... Ama böyle bir becerim ve gerekli malzemelerim olsun isterdim... =) Çünkü inanılmaz derecede tatlılar... İnsan satamaz hepsini kendine saklar diye düşünüyorum ben... Birgün benimde olsun bu bebeklerden noluuurrrrr... =) Tebrik ediyorum yapanları kocaman...

Yeni Ay

Son zamanlarda takıldım yine bir şarkıya öyle gidiyor... Sözleri hiç uymamasına rağmen bana, müzik inanılmaz güzel... Birde tesadüfen dinlediğim bu şarkının içinden ilkokul arkadaşım ve nınısının nınısından tanıdığım biri çıkınca, 2 farklı insan yani oldukça hayretle dinledim... Ama güzel olmuş... Umarım PES grubu devam eder böyle güzel parçalara imza atmaya bizde keyifle dinleriz...

Hediye Yarat

Hediye alınmaz yaratılır diyorsanız... Kesinlikle hediye yaratı ziyaret etmelisiniz... Çünkü ben 2 kere kendilerinden hediye aldım çokta memnun kaldım ve bundan sonrada hiç başka sitelerde birşeyler aramıyorum... Direk tıklıyorum aklımda birşey varsa buluyorum bulamazsam fikrimi yazıyorum en iyi şekilde ilgilenerek çok kısa zamanda bana dönüp yardımcı oluyorlar... Aklımda birşey olmasa dahi sitelerinde tamamen elit ürünler ve güzel yaratıcı şeyler var... Klasik bir hediye sitesi değil benim için... Artık duygusal bir bağ var aramızda... =) Teşekkürler Ahu Hanım ve Melis Hanım bütün emekleriniz için...

...........

Küçücük olmak... Küçücük evimde yaşamak istiyorum... Bütün dünyadan uzak... Can sıkıcı kötü olan herşeyden çok uzak ve küçük olmak... Sadece arada sevgilim gelsin huzuruma huzur eklesin... Bi kerecik gülsün yeter...
Ne kadar zor şeyler bekleniyor bazen hayattan... Hayata bu kadar yüklenmemek mi gerekiyor acaba?? Ya da hayat bize yüklenirken ne yapmak lazım?? Hep bana demek mi yanlış?? Doğru bildiklerine susmak mı gerek?? Olduğu gibi kabul etmek hayatı, o an nasıl davranmak geliyorsa içinden öyle davranmak lazım sanırım... Sonuçlarını düşünüp göze alarak tabiki...
Ne kadar zormuş büyümek...
Sen bütün sorumluluklardan kaçarken gelip sıkıntıların senin peşine takılması... Hayat bu sanırım, yaşamak denilen şeyi anca bunlarla hissedebiliyorsun... Hergün yeni birşeyler öğrenip iyi yada kötü, her öğrendiğin şeyle biraz daha büyüyosun belkide... Bazen küçükken yaşadıkların seni senden 30 yaş büyük birinden bile daha olgun kılabiliyormuş... Yaşın hayatta yaşadıklarınla doğru orantılıymış meğer...
Birşeyler için dua ederken dikkat etmek, sade ve sadece SAĞLIK istemek gerek... Öğrendiğim en önemli şey bu... Gerisi gelip geçiyor fark etmiyor bile insan bazen...
Ne kadar istesende kaçıp gitmek, senle beraber geliyor hayatta unutmamak gerek... En kolay manevi olarak kaçabilirsin sıkıntılardan... En güzel yerde sevdiğinin kollarının arasıdır... Unutursun dünyayı... Kim olmak istiyorsan O'sundur, yada nerde olmak istiyorsan ordasındır... Kimse sana zarar veremez sen ordayken... Korkar kötülükler sana gelmekten... Sıkıntılar üzülür bi kalemde sildin onları diye...
Bu yüzden en güvenilir en güzel yerdir orası...
Kıymetini bilmek ve sadece orda olabilmek adına bile SAĞLIK dilemeli insan Allahdan...
Başka hiç birşey değil...

eVimiZzz

İşte evimizzzzz...
Şimdi sıra qeldi minicik detaylarını oluşturmaya... Ve ben gerekli malzemeleri toplayabilmek adına beklemekteyim... Bölük pörçük iş yapmaktansa bütün lazım olabilecek eşyaları bir araya toplayıp saatlerce duraksızca minik eşyalar yaratmak daha çok işime gelir...
İçimdeki heves hiç azalmadan heycanla bekliyorum... Aslı hanımı takip ediyorum... Ne öğrensem kârdır diyorum... =)
O kadar mükemmel şeylere rastlıyorum ki bloglarda inanamıyorum... Belki benim ki o kadar mükemmel olmıcak ama elimden geldiğince çabalayıp en güzelini yapmaya çalışacağım... Sürekliliğe kavuşturduğumda içime sinecek güzellikler ortaya çıkartacağıma inanıyorum en önemlisi... =)

zAmAn

Zaman o kadar hızlı geçiyor ki, ne değerini bilebiliyoruz ne de geçen zamanda şunu bunu yaptık diyebiliyoruz... Yazın girdabında kendimizden habersiz çalkalanıp duruyoruz... Yapılacak olanlar aklımızdan geçmekle kalıyor, plan üzerine ihtimaller değerlendiriliyor, ama zaman hiç durmuyor tabi bu arada...
Yaşamanın en tatlı yanı hayal kurmaktır bence... Hayallerdir bence hayata bağlayan bizi... En azından beni öyle... ve mutlaka her umudumu kaybettiğimde tutunacak bi hayal bulurum kendime...
Ama bu seferki hayallerim amaçlarım çok farklı...
İki önemli olay var hayatımın yönünü değiştiren, dönüm noktası kabul ettiğim...
İlki hayatın gerçekleriyle acı bi şekilde karşılaştığım bi kayıp,
ikincisi hayatın en güzel yanlarını görmemi sağlayan bi kazanç...
Hayatta birşeylerin değerini bilmek için birilerini kaybedebiliyoruz maalesef, aynı zamanda hayatın farklı anlamları, tadları olduğunun, hayata küsmeden yaşamanın bilincine bi kişi sayesinde bile varabiliyoruz...
Şükretmek gerekir ki Allahım bana bunları sırasıyla gösterdi... Çünkü bi kayıpdan sonraki kazanç çok daha değerli oluyor insan için...

Ben ilk defa birini bu kadar benimsiyorum... Ben gibi hissediyorum onu... Sanki aynı bedende nefes alıp veriyormuşcasına... Her sıkıntısını bütün ruhumla hissediyorum... Her sevincini en az onun kadar sevinçle karşılıyorum... Çok garip bu kadar bağlı olmak birine, bana yabancı duygular... Hiç kimse yada hiç birşey bu denli huzur veremez... İnsan hiç ölmeyecekmiş gibi hissediyor yada hiç ayrılmayacakmış gibi... Hayatın bana verdiği bu mükemmel hediye ne kadar süre geçerli bilemiyorum... Alır mı elimden, üzer mi beni ?? ...bilemiorum...

Herşeye rağmen teşekkürler sana hayat... Bana verdiğin o güzel insan için teşekkürler...

Onun bana yaşattıkları ve kattıkları içinde ona teşekkürler...

işTe O qün...

İlk defa duygularımı ifade etmekte güçlük çekiyorum... Zorlanıyorum kelimeleri seçerken... En güzel şeyleri söyliyim derken kitleniyorum... Süslü bütün güzel sözler anlamsız kalıyor, yetmiyor "AŞKIM"ın SÜPRİZİni anlatmakta...

Aradı 10dk. sora kapıya çık ben söyleyince dedi... Ufak bi stress vardı dedim çiçek aldı sanırım... Çıktım kapıya haber verdiğinde... Resimdeki manzarayla karşılaştım... Anneeee dedim yardım et... =) Eminim annemde bu kadarını beklemiyordu... Kitlendi görünce zaten... Ama imkansız etkilenmemek bu süprizden... Çok mutlu olmak ve aşırı duygulanmak arası, ağlamak gülmek karışık bi haller ruhumu sardı... ne dicemi bilemedim... Yan duvarındaki ufak bi ayrıntı gözlerimi ilk defa mutlulukla doldurdu...

... Mutluluğun resmi bu sanırım... =) Gözümü ayıramadım... Evin bütün kıvrımlarına detaylarına baktım öylece... Büyülendim... Hayal dünyam kocaman oldu... =) Kalbim heycan ve hevesle çarpmaya başladı... Mesaj bile yazamadım bişi diyemedim... Ne desem o kadar basit kalıcaktı ki bu duyguselinin yanında... Bebeğim "O" benim... "Aşkım"... Senelerdir hep şansız olduğumu düşünürüm, şansla ilgili hiç bi olaya el atmam, başıma gelen şanssızlıklarında haddi hesabı yoktur bide... =) Ama "HARUN" benim en büyük şansım... Sanki senelerdir onun değerini anlamak için beklemişim... Kendimi şanslı hissetmem ve bunu görebilmem için gönderilmiş "O"...


Sonra ışıl ışıl oldu evimizz... Yatağıma uzandım... Evimize bakarken uyuyakalmışım... Sanki bugün daha güzel herşey... =) Biliyodum bigün evimiz olacağını ama ben daha malzeme alalım şusunu busunu derken, aşkım bildiğim bişile bile bana süpriz yapabiliyo bunu öğrenmiş oldum... Ben evi diilde aşkımı anlattım daha çok sanırım ama... Beni en çok etkileyen bu zaten... =) Bu eve her baktıımda başka bişi gelmiyo aklıma... Elleriyle, emeğiyle, zamanıyla uğraşılmış yapılmış... Belki en pahalı dollhouse bu kadar deerli olmazdı benim için... Ama bu çok özel benim için çok değerli... =)
SENİ SEVİYORUM AŞKIM...
Emeğine sağlık...
Hiç gitmiceksin KALBİMDEN...

=) Evimizin sadece eLektrik işLeri kaLdıı... ResimLerini hepsi eLime uLaştıında yükLicem... ayrıca qünün büyük çoğunLuunu bLogLara bakmakLa qeçirdiğimden doLayı fimo.dan yaptıkLarımıda burda topLamaya karar verdim... Hobisiz bi hayat düşünemiorum... BirşeyLerLe uuraşırken insan sanki başka diyarLara gidiyo kötü oLAn herşeyden uzaklaşıyor... Keşke yaşadığım yerde bi Hobi-Shop açma oLanağım oLsa... Bütün maLzemeLEri içinde buLunduran minicik ama kocaman bi dükkan... İnsanLarı hayaLLeriyLe bambaşka dünyaLara götürebiLsem içeri qirdikLeri andan itibaren... =) umarım bunuda qerçekLeştirebiLirim iLerde... Çok çok çoooooookkk başındayken böLe hayaLLer ütopya gibi... =) Önce kendi minik evime eşyaLarıma kavuşmaLıyım... uzun bi süreç tabi bu... Burda depoLicam resimLeri ki istediğim herkesLe kolayca payLaşabiLiim...

Ben bu yazımdada teşekkür ediyim ASLI ERATAÇ'a... Çünkü ondan bahsetmeden bitiremiyorum yazımı... Verdiği heves ve destek için... =)

Sanırım bLog denince akLa ASLI ERATAÇ qeLio...
Eer benLe aynı fikirde diiLsenizde demekki qörmediniz blogunu...

Minyatür sanatında beni evveL ezeL çeken bişiLer varrrr... ve bunu bütün qün pc başında oLan biri oLarak araştırma zahmetinde buLunmamanın pişmanLıını buqün daha çok çekiyorum... =( sadece maket ev yazınca biLe karşınıza TÜRKİYE de iLk çıkan isim ASLI ERATAÇ oLacaktır...saatLer geçirdikten sonra bLoqunda, hiç akLımda yokken bLoq açma hissi uyandı bende... tabiki kendisini daha iyi takip etme derdindeyimm... =)

AsLI ERATAÇ sanki hayaLLerimdeki ben qibi... daha 3 qün oLmuştur bLogunu facebook.unu karıştıraLı aama bunu hissetmek için tanımama qerek yok biLe bence...
iLk yazımda kendimden çok ondan bahsetmek istedim yani bu hayranLıı payLaşmak istedim... asLında bu bLogu onu takip etmek için açtım ama iLk yazımada iLham kaynağı oLdu kendisi... bişiLer yazmak akLımdan biLe qeçmiodu asLında... =)

Zaman zaman beLLi hobiLere yöneLmiş ama hevesi hep kursaanda kaLmış biri oLarak, en büyük hayaLim oLan maket ev projem erkek arkadaşımın sonsuz desteği sayesinde gerçekLik kazandı... nette dollhouse yazınca daha çok örneğe rastLadıım bi maket ev bu... küçücük odalarına küçücük eşyaLar doLmuş oLan her bakıLan odada sanki hayat varmışcasına içine çeken bi maket ev düşLerim seneLerdir... o kadar küçükken kurmuşumdur ki hatırLamam biLe nerden başLadıını bu hevesin... bi çok kez hep sadece kağıt üzerinde kaLan bi hevesss... =( erkek arkadaşıma söLediimde verdii tepkiyLe canLanıp hayat buLan bi proje bu artıkk... =)

VE amerikan siteLErinde bütün maLzemeLeri buLup da,
TÜRKİYEde sadece ASLI ERATAÇ ismiyLE aynı satırLarda geçen maLzeme ListeLeri sayesinde umudum kocaman oLdu... Kendisine özqün yazıLarı, huzurunu keLimeLerden bize uLaştıran yaşam tarzı bide teşvik ve payLaşım için özverisi... VE VE VE... şuanda diLLendiremediim bi sürü şey işte...

bu bi teşekkür yazısı mı yoksa duyqu patLaması mı bende biLemiorumm... =)
umarım bu sefer bu minyatür maket sevdam HEVESS oLArak kaLmayacak...
ve bu önce aşkım sonra ASLI ERATAÇ sayesinde oLucak...
[finansaL destek konusunda GüLer'de (annecim) (şuan farkında oLmasada) 3. etken kişi tabiiki...]